Lolla’s Blog

Ma,

Vanoggend sou Ma trots gewees het op my.  Ek, die sussie met die minste naaldwerkvaardigheid het self ‘n oorgroot t-hemp korter gemaak.  Die tweede ene lê gereed om gewerk te word – klaar gesny en gespeld.  En, ek het myself omtrent net 4 keer raakgesteek.

Ma, hoe vinnig kan ‘n blou tolletjie gare van jou skoot afrol en net wegraak.  Ek moes soek en soek en soek …. hoe ver kan jy dan rol?  Uiteindelik opgespoor.  Die een kant van my baie oulike, koel, blou goedkoopkoop toppie is met rek ingewerk.  Lanklaas so lekker dra-toppie gehad wat my ekstra soetrolletjies mooi wegsteek.  Net jammer die rekwerk om die heupe is effens losserig.  So as deel van my doen-dit-jouself projekkie maak ek sommer dié toppie nog meer dra-baar deur ‘n ekstra stukkie rek aan beide kante in te werk.  Ek het kleintyd gewonder hoekom Ma so half tonguitsteek gemik en gefokus het om die gare deur die naald se ogie te kry.  Ha!  Nou weet ek Ma.  Ek moet selfs my Ingelsman se leesbrille gebruik en mooi korrel, wat ‘n gesukkel.  Fluister:  “ek raak oud Ma!”

Ja!  Glo dit maar.  Ek, wat Lolla is, doen naalwerk.  Dis ‘n rare gebeurtenis, net soos sommetjies maak.  My kop slaat mos heelemal toe as ek nie geinterresserd is nie.  Maar Ma!  Ek kry dit mooi reg.  Dink ek gaan die 2 t-hempde en koelblou toppie kan saamvat see toe.

Dis nou te sê, Ma, as die groot Oom nie besluit ons kannie see toe nie.  Maar ek glo nie dit sal nou al so vêr gaan nie.  Ons is skaars in die vierdie vlaag van hierdie slinkse seepgladde gogga en nou sien ek die syfertjiemense reken ons provinsie sal volgende week die piek bereik.  Ek probeer verstaan, maar ek kan nie.  Dat een gogga ‘n hele mensdom in malligheid kan dompel.  Ma???  Ek gee op (teatrale handgebaar na bo) ….. with immediate effect.

Moeka dit reen buite.  Dit reen baie.  Ons het skielik weer laatmiddag donderstorms soos jarre terug.  Ek weet die weer kan baie skade doen, maar ek lief die reen, wind en donderweer.  Dis ‘n koue Desember-oggend.  Vandag voel ek soos in die bed bly en net nog ‘n bietjie slaap.

Poppie het gehelp met die hele blouhemp naaldwerk episode.  Gewillig – eintlik is sy so effens verlore sonder die ander twee poppe Mams.  Hulle is mos elkeen hulle eie rigting in hierdie Desember.  Die eerste keer in ‘n hele paar jaar, so op hulle eie.  Wonder nogal wat elkeen gaan aanvang.  Darm het Poppie vir Lalie, die mooi blouoog dolla-pop.  Hulle is groot maats Ma, nes ek en Kleinsus.

Poppie se hare …. uuhm, dit was ‘n ongelukkie.  Sy wil mos altyd orals in.  Dinge doen en probeer.  Lewe mos uit die jippe uit.  So amper nes Ma ook gedoen het. 

Ma, nes Ma en Oom Frank, doen ek dinge ook op my manier.  Baie kyk skeef vir my Ma, maar weet Ma wat, dit is wat dit is.  Ek lewe so voluit as wat ek kan.  Verseker kan ek nog meer, en nog beter.  En ek maak baaaie (*grootoog*) foute!  Maar verseker gee ek my alles.  En dit – my alles – is mos genoeg, of hoe Ma?

Ek mis Ma!
Dit reen Ma.

“I've loved, I've laughed, and cried
I've had my fill, my share of losing
And now, as tears subside
I find it all so amusing
To think I did all that
And may I say, not in a shy way
"Oh no, oh no, not me
I did it my way"”
Frank Sinatra - My Way

May my words always be sincere, honest and as kind as possible.
May my thoughts be pure yet receptive and flexible.
May I never consciously hurt through my writing or my actions, but
may I be true to what I believe is right.
May I judge with compassion when I do judge.
May I be the only real version of Me – not in competition or at war with anyone.

May I find peace in my me-ness
May I love others for their uniqueness
May I reject toxicity with dignity and authority
May I live authentically and unapologetically
May I be a light in the darkness
While I carry the darkness within, with careful awareness

Deel van my baie lang lys skete is goor voete.  Voor ek begin vertel – ek klae nie.  Inteendeel ek is ewig dankbaar vir hierdie twee poffertjie voete van my.  Saam het ons darm al plekke gesien, dinge gedoen en lang ente gestap.  As hiri voete kon praat ….. oi.

Van piekanienietyd af het ek gesukkel met die twee trappers.  Op laerskool was ek ‘n belowende atleet met my eie, uitkenbare styl.  Ma was nooit seker of dit my senuwees of my voete was wat my so vreemd laat hol het nie.  So half hinkepinke maar steeds soos blits.  Tot op ‘n dag toe ek sommer so in die stap my voete – maar veral die linkervoet – begin swik.  Erg.  Potblou.  Voetswik is mos maar iets wat ons soms oorkom.  Maar toe ek dit al hoe meer begin oorkom was die dokter my voorland.  En die uiteinde was die einde van my naeloop-toekoms en die begin van lang maande van fisioterapie.  Elektrodes, warm masjiene, oefeninge, spesiale skoene.  En toe ook ‘n leeftyd van pinkhink skeeftrap en ekstra-groot voetspore los.

Al die rate het gehelp, maar tot vandag toe (dekades later) swik my voete steeds soms.  Ek het ‘n paar weke terug juis myself uit my nuwe blink, pienk kokosse uitgeswik.  Skoen skoon flenters.

Ek kan vir maande loop sonder ‘n skewe trap of ‘n druppel pyn, maar dan-en-wan kom die bekende beentjies-maal gevoel weer terug.  As ek trap is dit seer.  Dit kom, ek smeer of spuit spier-en voetgoete, draai toe, hou in die lug, loop minder.  Dan gaan dit weer weg.  Ongeveer 10 jaar terug tydens ‘n saggies-trap-eina episode word ek na ‘n spesialis verwys wat allerhande toetse en skanderings laat doen.  Vertel toe dat ek ‘n stresfraktuur het en wys op ‘n voet-model die spesifieke beentjie waar die probleem is.  “Jy gaan moet gewig verloor” (was nie die eerste en enigste keer dat ek dit sou hoor nie) – … “want dit sal help om die druk op jou voet te verminder.”  Blykbaar was al uitweg ‘n operasie waar ‘n klein beentjie uit my voet verwyder word, maar as gevolg van my ouderdom toe, besluit die Spesialis dis te vroeg om hierdie roete te volg.  Met pynpille is ek fort en so hinkepink ek steeds voort.

Dis nou al ‘n hele paar weke wat my linkervoet kwel.  Die ou-bekende geskuur en geskaaf binne-in my poot is terug, party dae staat hy sommer lekker geswel en pers.  Na ‘n paar dae se ekstra-moeilik loop gaan soek ons vir my ‘n voetstut.  Die rekstof stut het ‘n silikoonpres presies op die stukkie van my voet waar al die moeilikheid vandaan kom.  Ek stap effens makliker.  Vir ‘n paar dae gaan dit goed, tot ek sien my voet het so ekstra pers strepie, asof iets te hard daar gedruk het.  Loop vir ‘n dag of wat sonder die stut voor ons laas Saterdag familie-ete gaan hou op ‘n reenerige, koue naweekmiddag.  Ek is gepantser in my stywe rek-jeans, wintersokke en winter stewels.  Dit word ‘n besige dag en ek is vir langer in ‘n skoen as in enige ander onlangse kirona dae. 

Skrik ek myself kediks toe ek my skoene en kouse daai aand uittrek en horrel-linkervoet tot amper-in-my-shin pimpel-perserigrooi, geswel en nou met ‘n hartklop van sy eie vir my terugloer.  Eerste gedagte was “Bloedklont!”.  Maar na oorweging besef ek daar was net teveel druk op ‘n area wat duidelik gekrok^* is. Ek gaan nie weer daai voetstut dra nie.  En vir ‘n paar weke gaan ek versigtig stap, so min as moontlik.  Die gekleurde voet is nou al minder geswel en ‘n veel ligter skakering van persblou.  Maar ek voel nog die binne-skade.  En ek trap my trappe mooi.

Vreemd, of dalk net omdat ek juis nou nog meer op voete fokus, maar oral om my gebeur daar veral nou voetgoete.  Pinks-maat val haar slankvoet die naweek met reennat skoene in ‘n pers einavoet in, dieselle kleur as die laatmiddag donderstormwolke wat ons deesdae gereeld beleef.  Vanoggend is een van die heel eerste links op my Gesigboekie newsfeed Michael Bolton se ‘When I’m back on my feet again’.

Tipies ek stop my kop nie hier nie – ek wonder oor al die voete goete wat orals opkom.  Wonder oor die simboliek van voete en of daar ‘n dieper betekenis agter al die voetboodskappies is.  Of dalk nie. 

Wat ek wel weet is dat ek diep dankbaar vir my voete is.  Tone bly seker maar (vir my altans) van die vreemdste, lelikste liggaamsdeeltjies (saam met 2 ander “T’s” wat ek vir sensitiwiteitsredes nie hier gaan deel nie).  En tog help hulle ons regop hou.  Kan jy glo, 5 kleinerige, dikwels vetterige worsies (die lang maeres is ook lelik, skies julle) kan jou postuur beinvloed, jou vinniger help hardloop, en daai lyf van jou balanseer.  Wraggies absoluut astonishing sou ek reken.

Vir nou is dit eers genoeg oor Voete (maar ek vermoed dis nog nie die einde van hierdie tema nie). 

Julle moet versigtig trap en mooi loop.  Of jy nou vandag voetsleep of huppel of dans of drafstap ….. gee ‘n shoutout vir jou 2 voete.  Loop vir ‘n rukkie kaalvoet.  Voel die teels of die gras onder jou voetsole.  Tap ‘n skottel vol lekker warm of koue bederfwater en week jou voete.  Vertroetel hulle bietjie – hulle stap langpad saam met jou. 

^*Gekrok is ‘n woord wat waarskynlik dikwels in my blog sal voorkom.  Wag maar en sien self.   

So dikwels draai ons onsself spreekwoordelik nek-om wanneer ons – met goeie bedoelings ofte nie – teveel van onsself in iets belê.

Die lewe is te kort, kosbaar en broos om teveel tyd af te staan aan dinge wat jou op watse manier ookal bevonkfaai.

Onthou tog vandag dat ons nie altyd super heros hoef te wees nie. Goed genoeg is juis goed genoeg.

Vreemd hoe lus ek dan nou juis vanaand ‘n lekker stukkie klam tsjoklitkoek. Sulke lekker romerige versiering wat tussen mens se tanne loop vassit. En waaraan jy nog n rukkie ná die tyd kan suig. Wat dan van jou lippe op jou jippe gaan sit en nóg bietjie langer bly vasklou.

Vreemd hoe soet én suur goete dikwels lank nog kan spore los. Soos nou byvoorbeeld slegte besluite.

….. to make you feel proud. (Check out Stevie in the British comedy Miranda)

So it’s a rainy Friday. I have been quite productive, hopping between work and creativity. I feel proud, and happy. And content. Wishing you the same, and even more. Go do something that makes you feel like tapping yourself on the shoulder. And then, tap yourself on the shoulder.

So often, life is exactly what we make of it

Sending much love & light your way.

‘n Wyse man het eens gesê “Bietjie Bietjie maak baie”. Ons kort elke dag net stukkies Genade en Geloof om aan te gaan en selfs by tye te floreer.

Vandag se stukkie raad: fokus op hier, nou, op dit wat jy wel het. As die nou nie te blink klink en lyk nie, hou vas aan gister se mooi en more se belofte.

Byt vas!
Geniet!
#youcandothis

Want ‘n klomp klein bietjies is uiteindelik genoeg.

~~~ xXx ~~~