Nuwe dag Dinsdag Koud en bewolk Ek is dankbaar, oorweldig Waar vat, waar los Teveel seerkry, swaarkry, hartseer Koud Dankbaar Warm honnelyfies Gaan ouma word Voel soos 'n stuk breiwerk met baie los steke Boek staan oop, vir verder skryf, maar pen en hand skop vas Teveel seer Magteloos, broos Ons is letsels in 'n stukkende opgef●《{€ wêreld Skryf is werk Werk is goed Roetine is waardevol Opgee is nie 'n opsie nie Land met sy Rand in sy donner in Oorlog, bloed, lief, veraad, steel, skelmstreke Een moerse groot donker gat Stapelgekke-stukkendgeit
OOK ...
Sonskyn deur die wolke Ligdraers Omgee-mense Vasbyt-mense Eerlike en eerbare mense Opregte mense Warm bed, warm koffie Geleenthede in oorvloed 'n Genadige Hemelse Vader Warm harte Mooi harte Groei Leer Ontdek Hoop Genade Lag Vriende Die NATUUR En Hoop! Dankbare harte Musiek Blykskap Nuwe lewe Gas en kragopwekkers Kontak Gebede Genade op genade HOOP! Asem Kanse Mense sonder skanse Liefde Engele om ons Die Wind Vars nuwe oggende
Ek sit nou hier by een van ons plaaslike koffie-plekkies. Dis een van ons gunsteling ontbyt en koffie kuierplekkies.
Op koue dae maak hulle ‘n heerlike vuur met dik houte binne. En wanneer die son skyn is daar tafeltjies onder sambrele en bome buite.
Maar vandag sit ek op my eie hier in die hoekie van die koffiewinkel. Dis te koel vir buite sit. Ek bekyk nou al vir ‘n ruk die hoekie met ‘n bank en twee gemaklike vlerkstoele. Die son skyn warm en koesterend deur die groot vensters. En my siel en lyf bak te lekker in die gul strale. Man, pure frikken genotlike tevredenheid.
Dis ‘n Saterdaggeragge Vrydag. Herfs is hier. Ek het hierdie week vir myself ‘n nuwe uitdaging gestel … ek moet voortaan probeer om van ander dinge ook fotos te neem. Doelgerig en gefokus. Die natuur sal verseker altyd my mees gunsteling onderwerp wees, maar my kreatiewe siel het meer nodig. Iets anders.
So ek hou duime vas, en ek beplan. Laat ons sien waar hierdie uitdaging my vat.
Maar vir nou, deel ek hierdie kiekies vanuit my tuin geneem vandag:
Pixie gallop; Bure se honnekind loer vir my deur die draad; akkedis se kind; ander buurman se woef se snoet
So this morning I tried my hand at Open AI – chatgpt. I have recently been reading some posts by fellow bloggers about the latest tools avaible, e.g. Chatgpt and DALL-E. These bots (those in the know, please correct me where I am wrong?) are a reality in our lives and despite all the different views, I’m sure it is here to stay.
So before I share my AI creations with you, please note that I am very much a novice when it comes to Artificial Intelligence. I am, as many of you probably also are, quite careful, with a bit of apprehension, about venturing into this unknown and quite frankly, scary realm. Do you also wonder, “What are we opening ourselves up to”, or “Should I, shouldn’t I”?
With a giggle and a grin I must also concede that by sharing the following with you, I allow a sneak-peak into my headspace. I invite you to read the poems and sketches below and feel free to share your thoughts and ideas in the comments.
ChatGPT
I used the following prompt: Please create a stacatto, hippie vibe poem. Use concepts such as crypto currency, unicorns, cosmos flowers, storm clouds, energy, emotions. Add some humor and despair. Within seconds the bot created the following.
In a world of crypto craziness, Where unicorns roam with grace, Cosmos flowers bloom in madness, And storm clouds darken the space.
Energy flows through the air, Emotions swirl in the breeze, Hope and fear both beware, As we ride the crypto seas.
Bitcoin high, Dogecoin low, The market’s an emotional rollercoaster, With gains and losses in tow, We feel like we’re just a poser.
But we hold on tight to our dreams, Hoping to strike it rich one day, Yet the market’s never as it seems, And despair often comes our way.
So we light some incense, burn some sage, And try to keep our hippie vibe, Hoping that the crypto age, Will bring us the life we desire.
We send our wishes to the stars, An hope for some cosmic luck, Maybe one day we’ll own fancy cars, And retire to a life of luxury, without being stuck.
Until then, we’ll keep on trading, Through the ups and the downs, Hoping that our investments keep aiding, Our dreams of being crowned.
I then continued my chat with: Thanks, that is brilliant. Can you redo the poem in a more romantic, lyrical tone? Add something about AI and its impact on the human race. The result:
Amidst the crypto world’s frenzy, Where unicorns prance and play, Cosmos flowers sway gently, Under storm clouds’ moody sway.
Energy hums, emotions flow, As we navigate the crypto tide, With gains and losses in tow, Our hearts hopeful, our fears aside.
Yet in the midst of all this chaos, We hear the whisper of the AI, Its impact on humanity momentous, As it evolves, learns, and magnifies.
With its intelligence so profound, It could transform the world we know, And help us create a better, kinder ground, Where love, peace, and beauty grow.
Oh, how we dream of such a future, Where technology and humanity unite, AI’s potential a wonder to nurture, A force for good, a beacon of light.
As we gaze at the stars above, We wonder what the future holds, But we hold on to hope and love, And let our dreams and aspirations unfold.
For amidst the crypto currency craze, And the impact of AI on our fate, We find solace in love’s endless blaze, And in the magic that lies in our state.
As I kinda felt that I was talking to a humanlike entity I couldn’t resist ending our ai convo politely: Me: Much appreciated. Goodbye. Tchau. Bot: You’rewelcome! Goodbyeandtakecare! Tchau!
Fascinating and intriguing. Personally I still need to consider all the possible pro’s and con’s. I certainly have a lot to learn. But I am quite impressed with this AI encounter.
DALL-E
Thanks to Dr Christa van Staden whose blogs introduced me to OpenAI:Chatgpt, I also proceeded to the unchartered DALL-E. I am still totally clueless but I share with you some of the AI generated images which was created with the intention to go with the above Chatgpt theme. (For me, the images are slightly scary, even disturbing. Maybe it’s a matter of “Be careful what you ask for…”)
Enough venturing into the future (or not the future, maybe right here right now…) for this Gen X’r. It truly is an amazing world we live in.
With reference to my personal blog i.e. LollaseGoete, what do you enjoy? I invite you to share with many any ideas to improve my current blog, reach more potential readers and make people wanna come back here.
Motivational messages
My personal everyday life stories
Blog posts with my photographs (should the photos have narrative or are the pics fine on their own)
My personal feelings, thoughts etc about my journey with inter alia Fibromyalgia
Short, fictional stories
Informative pieces focussing on people around us (without infringing on personal info)
Informative pieces focussing on places I travel to?
Nature ….. who doesn’t like nature, right?
Photos, photos and more photos
Blog posts in English, Afrikaans, or both?
What makes you as a blogger want to read other blogs?
Die Goue Vroue is ñ groep vindingryke dames wat wonderlike avonture saam beleef in die kuberruim. Kliek op die volgende link as jy lus is om te loer wat ons hierdie keer aanvang…
KI prent geskep dmv ‘Imagine’ toep – voorstelling van Tafelberg en -baai in 1652
Kameel bloos toe haar en Renier Boom se skouers vlugtig aanmekaar raak waar hy haar ‘n ‘toer’ deur sy ouers Hendrik en Annetjie Boom se nederige, netjiese eenvertrek huisie gee. Die jong man wat net soos sy pa ‘n flinke tuinier is, is nuuskierig oor Kameel en haar vreemde groepie vriendinne wat ‘n paar weke gelede saam met hulle hier in die Kaap aant wal gestap het. Hy het, soos Kommandeur Jan, gewonder waar die dames skielik vandaan gekom het. Dit was maar ‘n bedremmelde hopie vroumense wat ingespring het om te help voorraad en water van die Dromedaris aan land te bring. Tog het daar in die eerste paar dae hier aan die Tafelberg se voetsole soveel dinge gebeur dat die vroue gou vergete was.
Dis nou te sê, totdat hierdie statige dame wat haarself vreemd genoeg ‘Kameel’ noem, begin praatjies aanknoop het. Sy het tot nou toe nog al die vrae gevra, veral oor hulle woning en spesifiek die paar goedjies wat hulle uit Nederland kon saambring. Maar, neem hy hom voor, dit is nou sy beurt om haar met vrae te bestook. Die vreemde aksent het hom nou eers aan die wonder.
Dalk sal ‘n glasie uit sy pa se gesogde wynkrat die gesels nog beter laat vloei, reken Renier. Hy sien nie hoe Kameel se blik nou stewig gefokus is op die twee vuurwapens in ‘n glaskas in die verste donker hoek van die vertrek nie. Met ‘n vinnige “Verskoon my asseblief ‘n oomblik” verdwyn hy by die houtdeur uit. Kameel se hande sluit ferm om die pangeweer maar voor sy haar uit die voete kan maak verskyn Annetjie in die deur. “Ag jinne tog, vergewe my” roep Kameel toe sy ‘n stewige skeut verdowingsprei in ‘n verstarde Annetjie se neusgaaie opspuit. Met ‘n sagte plofgeluid suig die klein vroutjie op die vloer neer, vas aan die slaap.
Soos blits is Kameel by Tannie Frannie wat die paar tree tot by EkMyselff vinnig kafdraf. EkMyselff beweeg geruisloos agter die wagte verby tot waar Positief tjoepstil agter die klipmuur staan en wag. Positief laat spaander in die rigting van die rivier waar ‘n baie trotse Christa en Sonell met roosrooi wange en hygende asems regstaan met die 4 gesmokkelde perde.
Dit is alreeds laatoggend en ‘n ligte sproeireen het nou oor die Kaap en Tafelbaai uitgesak. Terwyl die verskeie Goue Vroue van oral hulle weg na die begraafplaas toe maak, gallop vier pikswart perde in ‘n algemene Noord-westelike rigting. Toortsie hou die swaar pangeweer behendig met haar linkerhand vas terwyl Positief, Scrapy en Appeltjie hulself regmaak om wild te soek wat hopelik binnekort vir ‘n groot klomp mense noodsaaklike voeding gaan verskaf.
Oorspronklike foto geneem deur Lindie Koekemoer, Maart 2023
In die begraafplaas waar die groepie Goue Vroue nou saggies sit en die oggend se gebeure opsom wonder Aalsie hardop oor die rede vir hul reis hierheen. Juis terug na 1652. Hier sit hulle – elkeen haarself nes hulle mekaar ken. Asof hulle saam in Rebusfontein op Seegogga se stoep sit en kuier. Maar ook nie. “Una, Tannie Frannie, wat reken julle? Wat het ons hier kom maak?” Aalsie se frons verdiep toe sy verder praat: “ek voel eienaardig ongemaklik met hierdie hele affêre.”
Gggmpfff, kom dit van Lolla se kant af waar sy verergd probeer om een van die onderrokke los te torring. In haar dag des lewens sou sy nooit so ‘n gedoente aantrek nie. En kyk nou net, hier sit sy met ‘n aardige laphoed op haar kop en wat vir haar soos ‘n enorme valskerm vol frille en valle voel. Sy hoor nie ‘n woord wat daar hier onder die groot Witpeer gesels word nie. Ook maar goed sy moes haar kamera by die huis los (al voel dit of sy ‘n arm in 2023 agtergelaat het) ….. sy sou in hierdie uitrusting nooit op enigiets kon konsentreer nie. Darm sal Seegogga vir die nageslag ‘n paar skilderye van hul nuutste avontuur skep.
‘n Omgesukkelde Lolla mis haar jeans en tekkies
Woordnoot en Virgo sit die gesprek voort terwyl hulle bespiegel hoe suksesvol die Goue Vroue sal wees om te help met onderhandelinge tussen die Vereenigde Oos Indiese Komanje en die plaaslike Khoi bevolking. Die Khoi is gevestigde beestelers en kan ‘n kern-aar word vir die verskaffing van vleis, sowel as vars water.
“Ek kan nogal doen met ‘n lekker stukkie vleis, of hoe Trommeltjie? Ek is al effens uitgeeet aan die hardebrood.” Seegogga lek haar lippe terwyl sy dink aan die tafels vol eetgoed by die laaste Rebus partytjie. Tannie Frannie se broodjies word gespaar vir wanneer daar ‘n krisis opduik waaruit die groepie hulself moet kry.
Maar my!! Julle!! Ekmyselff staan op haar tone soos sy stip na iets kyk in die rigting van die Fort, ‘n hele afstand weg. Is dit nie ….. ja wraggies kyk, daar hang Tannie Frannie se bloomer aan die Fort se vlagpaal. Kan ju………….
Amper onmiddellik is die wapperende bloomer vergete. Die groepie vroue staan in die koel herfs-laatmiddag en luister hoe nog ‘n geweerskoot oor die vlakte weergalm en dan is alles doodstil.
Verwerkte weergawe van oorspronklike foto geneem deur Lindie Koekemoer, Maart 2023
November 2022 – my dogter stel voor ek hekel ‘n jaarlange emosiekombers toe ek wonder oor my volgende projek. Ek was onmiddellik in my noppies met die vooruitsig. So begin die beplanning: watter tipe wol, grootte hekelpen, kleure per emosie en watter emosies sal ek vasvang.
Na ‘n bietjie navorsing allokeer ek kleure aan n stel emosies. Soos wat die hekel dag na dag vorder en die blokkies (1 per dag) meer word, besef ek hoé baie emosies (en gevoellens) daar is. Oor die volgende 2 maande voeg ek by, skaaf en verander waar nodig. So besef ek presies hóé belangrik deeglike, weldeurdagte beplanning is voor die aanpak van so ‘n lywige projek.
Twee toetsblokkies skop die kombers af en dan vertel die rye, bestaande uit 14 blokkies elk (dus 2 weke) ‘n kleurvolle storie van hoe ek op ‘n spesifieke tyd gevoel het. Ek besef hoe ek met hierdie hekel-kombers my innerlike gevoelsruimte oopmaak vir baie om te aanskou. En so word my 2023 voel-voel hekelprojek nóg meer kompleks en veelseggend.
Skat en afmetings is mos nou nie eintlik ‘n Lolla-ding nie. En ek hekel op gevoel. Geen spesifieke patroon, ek roer die hak soos ek voel daardie spesifieke oomblik (nog meer veranderlikes wat ‘n rol speel, jy sien!) Elke blokkie kry n randjie: donkergrys vir wanneer ek die dag se blokkie namiddag skep en wit vir voormiddag blokkies.
Ses rye (3 maande) se blokkies is reeds aanmekaargeheg. Sommiges blokkies is perfek, heelwat is skeef en krom. My kombers se eie persoonlikheid purrrrrr te lekker. En dalk vertel dit heelemal teveel van my, maar dis ‘n heerlike projek. Slegs 3 maande se blokkies en die kombers is reeds massief. Ek het met die huidige ry die blokkies effens kleiner gemaak. Of ek wel die hele jaar gaan kan volhou sal net tyd leer.
Bygesê, die kombers lê tans die hele huis vol. Die wolle is op verskeie plekke georganiseer. Ek hou nog goed vol. Volgende week gaan ons Kaap toe vir ‘n paar dae. Ek gaan moet planmaak met hoe ek my hekelgoedjies gaan saamvat op die vliegmasjien.
Natuurlik glimlag ons plaaslike wolwinkel eienaar breed want so kombers met soveel kleure gaan mos baie wol vereis. (Okay, besef ek nou my beplanning was glad nie so deeglik nie.) Ek en dié man praat nou al soos ou vriende en as ek wol bestel word dit sommer nog dieselfde dag met ‘n skoetertjie by my afgelewer.
LollaseGoete (Lolla's Thingz) 